Δημήτρης Γληνός "Ποιοι δρόμοι ανοίγονται μπροστά στους νέους"

  Αγαπητοί μου νέοι,

    Μ’ ερωτάτε να σας πω κι εγώ, ποιοι δρόμοι ανοίγονται μπροστά σας και φυσικά ποιον από όλους να ακολουθήσετε. Ίσως αρμοδιότεροι απ’ όλους εμάς της ώριμης γενιάς, είσαστε ‘σεις οι ίδιοι, για να απαντήσετε σε αυτό το ερώτημα. Γιατί το αντίκρισμα της ζωής, που ζείτε τώρα εσείς στα είκοσι χρόνια σας και στη σημερινή κρίσιμη θέση του κόσμου, εμείς δεν το ζήσαμε κι ούτε μπορούσαμε να το ζήσουμε, όταν είμαστε στη δική σας θέση στα πανεπιστημιακά θρανία. Γι’ αυτό μπορείτε βέβαια να ακούσετε τι θα σας πούμε εμείς οι άλλοι, να τραβήξετε όμως το δρόμο, που θα νιώσετε μέσα σας να σας δείχνει με εσωτερική αναγκαιότητα ο ίδιος σας ο εαυτός. Ν’ ακολουθήσετε τη φωνή της συνείδησής σας, γιατί μέσα σε αυτή θα μιλάει και κάτι πλατύτερο από το άτομο σας, η κοινωνική και ταξική συνείδηση, που ζει χωρίς άλλο μέσα σας.

    Οι δρόμοι που ανοίγονται σήμερα μπροστά σας, δεν είναι πολλοί, είναι δύο. Είτε το θελήσετε να τους αναγνωρίσετε είτε όχι, είτε προσπαθήσουν να σας τους κρύψουν μέσα στην ομίχλη ιδεαλιστικών σοφισμάτων, οι δρόμοι, που ανοίγονται μπροστά σας, είναι και μένουνε δυο: ή θα πάτε με το μέρος της συντήρησης και της αντίδρασης, ή θα πάτε με το μέρος της επανάστασης. Tetrium non datur. Μα θα μου πείτε: Τι δουλεία έχουμε ‘μείς με την αντίδραση ή με την επανάσταση; Πολιτικάντηδες ήρθαμε να γίνουμε; Ήρθαμε να σπουδάσουμε μιαν επιστήμη και να ζήσουμε έπειτα στην κοινωνία με την άσκηση της επιστήμης αυτής. Τι δουλειά έχει η μελέτη της επιστήμης μας με την πολιτική;

    Αλήθεια υπάρχουν άνθρωποι, που θα σας μιλήσουνε με φρίκη και αηδία με έσχατη περιφρόνηση για την «πολιτική» και θα σας ξορκίσουνε να μην έχετε καμία σχέση μ’ αυτή την κατάρα του καιρού μας, την «πολιτική», που χώνει σαν τον Μεφιστοφελή την ουρά της στην «καθαρή φιλοσοφία», στην «καθαρή επιστήμη», στην «καθαρή τέχνη» και τα μολύνει όλα.

    Και όμως και όμως! Δεν πιστεύω να σας ξέφυγε, αγαπητοί μου νέοι, πως και άλλοι συμβουλάτορες, που προηγήθηκαν από μένα, ας αναφέρω τους κ. Λούβαρι, Θεοδωρακόπουλο και Κανελλόπουλο, κάτω από τις βαθυστόχαστες φιλοσοφοντυμένες συμβουλές, που σας έδωκαν, δεν έκαμαν τίποτε άλλο από την πολιτική, από αυτή την καταραμένη πολιτική, που πάει να χωθεί και μέσα στο 2+2=4. Και οι τρεις τους κρατώντας από μια φιλοσοφική αγιαστούρα ξόρκιζαν τον «ιστορικό υλισμό» και τίποτα άλλο. Έκαναν καθαρή, καθαρότατη, αλλά ανομολόγητη… πολιτική.

    Εγώ πάλι από την άλλη μεριά πιστεύω, πως είναι των αδυνάτων αδύνατο να ξεχωρίσει κανείς οποιοδήποτε κλάδο της ανθρώπινης πνευματικής ενέργειας από την πολιτική. Γιατί ο άνθρωπος ούτε σαν άτομο (που ουσιαστικά δεν υπάρχει) ούτε σαν σύνολο, μπορεί να μεταβληθεί ποτέ σ’ ένα απλό και μόνο θεωρητικό πλάσμα. Ζωή σημαίνει ενέργεια και τρόπος ενέργειας. Τρόπος ενέργειας σημαίνει πολιτική, είτε συνειδητή, είτε όχι. Γιατί δεν υπάρχει ενέργεια του ανθρώπου, που δεν είναι κοινωνικά καθορισμένη. Ο τρόπος, λοιπόν, που πραγματώνεται η ομαδική βούληση, είτε μέσα στις ομαδικές, είτε μέσα στις ατομικές ενέργειες, είναι πολιτική, αφού στον έναν τρόπο μπορεί να αντιταχθεί ένας άλλος τρόπος.

    Μα ας εξετάσουμε τα ζητήματα κάπως ειδικότερα με τη δική σας περίπτωση. Ας υποθέσουμε λοιπόν, «έξω από κάθε πολιτική», ότι ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά σας και το μοναδικό χρέος που έχετε, είναι να γίνετε επιστήμονες. Τι είναι όμως επιστήμη; Θα μου απαντήσετε: «ένα συστηματοποιημένο σύνολο από γνώσεις, που αναφέρονται σε μια περιοχή από φαινόμενα του φυσικού κόσμου ή της ανθρώπινης κοινωνίας». Ωραία. Ποιος είναι λοιπόν ο σκοπός σας, όταν λέτε πως πρέπει να γίνετε επιστήμονες; Θα μου απαντήσετε: «να οικειοποιηθούμε αυτό το συστηματοποιημένο σύνολο σε μια περιοχή του επιστητού και να αποχτήσουμε την ικανότητα από τη μια μεριά να πλουτίζουμε με νέες έρευνες και από την άλλη να εφαρμόζουμε ένα μέρος από τις γνώσεις αυτές για την ωφέλεια των συνανθρώπων μας». Έτσι λοιπόν αντιλαμβάνεστε την κάθε επιστήμη σαν ένα άθροισμα από μερικές θεωρητικές και πραχτικές ικανότητες, που θα σας προσπορίζουνε και τα μέσα της ζωής σας.

    Ο επιστήμονας είναι ουσιαστικά για σας ένας δεξιοτέχνης γιατρός, δικηγόρος, δάσκαλος, θεολόγος κλπ.

    Μα εδώ αμέσως γεννιέται μια σειρά από απορίες. Πώς και δημιουργήθηκε αυτό το συστηματοποιημένο σύνολο από γνώσεις, που το καλούμε επιστήμη; Γιατί έχει τούτη τη μορφή, που έχει σήμερα και τούτη τη θέση, που έχει σήμερα στη ζωή; Και οι απορίες αυτές μας φέρνουν αμέσως έξω από το γυάλινο πύργο της «καθαρής επιστήμης» και μας οδηγούνε να αναζητήσουμε τα κοινωνικά αίτια, που ευνοούνε τη γέννηση, την ανάπτυξη και τη θέση, που έχει σήμερα η κάθε επιστήμη στη ζωή. Έπειτα μια δεύτερη απορία. Με τον τρόπο της ζωής σας έξω από τον κύκλο αυτής της δεξιοτεχνίας, που θα ασκείτε το επάγγελμα, δεν έχει να κάνει τίποτε η επιστήμη; Η επιστήμη διαλύεται σε ατομικές δεξιοτεχνίες και δεν επιδρά καθόλου επάνω στον τρόπο της ζωής, που πρόκειται να ζήσετε σα μέλη της κοινωνίας; Η επιστήμη είναι χωρισμένη από τη ζωή;

    Εδώ και εσείς οι ίδιοι, όσοι δεν είσαστε διαλεχτικοί ματεριαλιστές, μα και η ολότητα ίσως από τους δασκάλους σας, θα απαντήσουμε μ’ ένα στόμα. Ναι! Τη ζωή ρυθμίζουνε, θα σας πούνε, άλλες «αξίες», ηθικές, θρησκευτικές, κοινωνικές, πολιτικές. Και οι αξίες αυτές δεν πηγάζουν από τη γνώση. Άρα, η επιστήμη μπορεί να μελετάει τις αξίες σαν δεδομένα, ποτέ όμως δεν μπορεί να γίνει ρυθμιστής τους. Μα αν ρωτήσετε ποια είναι η πηγή αυτών των αξιών, θα πάρετε τις πιο σκοτεινές, τις πιο αόριστες, τις πιο θολές απαντήσεις, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όλες οδηγούνε στο μυστήριο, στην αποκάλυψη, στο υπερκοσμικό και φανταστικό.

    Αυτή όμως η επίμονη τάση να χωριστεί η αξία, που ρυθμίζει τη ζωή από τη γνώση, φαντάζεσθε πως δεν είναι και αυτή κοινωνικά καθορισμένη; Είναι γνώρισμα όλων των κοινωνιών, που είναι χωρισμένες σε κοινωνικές τάξεις και στηρίζονται στην κυριαρχία μιας τάξης επάνω στις άλλες. Και το λόγο του χωρισμού θα τον δείτε παρακάτω.

    Αν όμως ακολουθήσετε μιαν άλλη σειρά στοχασμών, θα φτάσετε σε διαφορετικό συμπέρασμα. Για θέσετε παρακαλώ το ερώτημα, ποια είναι η σχέση, που κάθε φορά, σε κάθε ιστορική στιγμή της ανθρωπότητας, υπάρχει ανάμεσα στο «είναι», στο «νοείν» και στο «πράττειν»; Η μόνη απάντηση, που μπορείτε να έχετε σε μιαν αντικειμενική έρευνα του προβλήματος αυτού, είναι, πως σε κάθε στιγμή της ιστορικής διαδρομής, σε κάθε ανθρώπινη κοινωνία, το «είναι», το «νοείν» και το «πράττειν» είναι αλληλένδετα και αλληλεξαρτημένα. Το είναι, δηλαδή οι αντικειμενικοί όροι της ανθρώπινης ζωής, καθορίζουν τη γνώση και αυτή οδηγεί την πράξη, που από την άλλη μεριά κι αυτή είναι κάθε φορά το κίνητρο και το κριτήριο της γνώσης. Και η πράξη πάλι με τη γνώση μαζί επιδρούνε επάνω στην πραγματικότητα και την μεταβάλλουν.

    Γι αυτό κι όταν αλλάζουν οι αντικειμενικοί όροι και δημιουργείται νέα γνώση και βγαίνει ένα καινούργιο πρέπει, ξεσπάει η αντίθεση με το παλιό και δημιουργείται η ανάγκη μιας καινούργιας σύνθεσης. Γι’ αυτό και η τάξη, που άρχει κάθε φορά, θέλει από τη μια μεριά να μονοπωλεί και να κοντρολάρει τη γνώση, δηλαδή την επιστήμη και από την άλλη μεριά να χωρίζει από αυτή το «πρέπει» (το «πρέπει» που τους συμφέρει) και να το ανάγει σε θεια καταγωγή, για να μην επηρεαστεί  από την αλλαγή της γνώσης (δέκα εντολές δοσμένες από το Θεό στο Μωυσή, ηθικός νόμος που πηγάζει από την υπερβατική φύση του ανθρώπου κλπ, κλπ).

    Αν αυτό είναι έτσι, τότε η αντίληψη, που πρέπει να περιορίζει την έννοια της επιστήμης στην κατάκτηση μιας περιορισμένης περιοχής του επιστητού, ξεχωρισμένης με σινικά τείχη από κάθε γενική επισκόπηση του επιστητού και από την άλλη μεριά χωρίζει με στεγανά και αδιαπέραστα χωρίσματα την επιστήμη από τη ρύθμιση της ζωής, η αντίληψη λοιπόν αυτής της «καθαρής επιστήμης» είναι και αυτή μια «πολιτική αντίληψη» της επιστήμης. Όπερ εδει δειξαι. Δικαιούμαστε λοιπόν σε αυτή την αντίληψη της επιστήμης να αντιτάξουμε τη δική μας, που δε χωρίζει την επιστήμη από τη ρύθμιση της ζωής. Και την αντίληψη τούτη για την ενότητα επιστήμης και πράξης τη βλέπουμε να εφαρμόζεται πέρα για πέρα στη μόνη χώρα, που θέτει τα θεμέλια μιας νέας αταξικής κοινωνίας, που καταργεί την εκμετάλλευση και βαδίζει προς τον κομμουνισμό, δηλαδή τη Σοβιετική Ένωση. Συμφωνώ με την αντίληψη αυτή, η σπουδή της επιστήμης είναι αναπόσπαστα ενωμένη με γενική θεώρηση της φυσικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Και η γενική αυτή θεώρηση είναι μια επιστημονική φιλοσοφία.

    Επιστήμονας χωρίς τέτοια γενική επιστημονική κοσμοθεωρία είναι ένας απλός δεξιοτέχνης, ένας επαγγελματίας, πολύ κατώτερος από έναν εργάτη, γιατί ο τελευταίος, όταν είναι συνειδητός, έχει, έστω και στις γενικές γραμμές, την επιστημονική θεώρηση του κόσμου.

    Με την έννοια αυτή μπορώ λοιπόν να σας πω κι εγώ: Ο δρόμος, που ανοίγεται μπροστά σας είναι να γίνετε επιστήμονες. Μου αρκεί αυτό. Γιατί είμαι βέβαιος, πως τότε τα εννιά δέκατα από ‘σας θα δεχτούνε μια μόνη επιστημονική κοσμοθεωρία, που θα τους ικανοποιήσει, το διαλεχτικό ματεριαλισμό. Κι έτσι λέγοντάς σας να γίνετε αληθινοί επιστήμονες, είναι το ίδιο σαν να σας λέω: γίνετε οπαδοί του διαλεχτικού υλισμού.

    Κι έχω τούτη την πεποίθηση, γιατί αυτός είναι και ο μόνος γνήσιος κοινωνικός σας καθορισμός.

    Αλήθεια! Σκεφτείτε λιγάκι. Από πού έρχεστε εσείς, παιδιά μου; Από ποια κοινωνικά στρώματα; Πού ανήκετε; Το μεγαλύτερο πλήθος από σας είναι φτωχά παιδιά. Η αστική τάξη βέβαια υψώνει μπροστά στα μάτια όλων σας το τίμημα της προδοσίας: θέσεις κρατικές, πελατεία, αξιώματα, τίτλους, για να γίνετε οι πνευματικοί στυλοβάτες της. Ένα τραγικό παιδομάζωμα! Έτσι και οι γενίτσαροι γίνονταν οι πιο φανατικοί διώκτες των χριστιανών, όπως τα παιδιά των φτωχών, που σπουδάζουν στα πανεπιστήμια και αλλάζουν κοινωνική κατάσταση, γίνονται οι πιο φανατικοί αντιδραστικοί.

    Αν όμως ακούσετε τι σας λέει κατάβαθα το αίμα σας, δε θα αλλαξοπιστήσετε, δεν θα προδώσετε την τάξη σας. Θα πάτε με το μέρος των φτωχών και θα αγωνιστείτε κι εσείς για να θεμελιώσετε τη νέα ζωή.

    Και τότε θα βαδίσετε με βήμα ακλόνητο στο μόνο δρόμο, που αληθινά ανοίγεται μπροστά σας.

Δημήτρης Κατσικογιάννης "Γυναίκα πολιτική κρατούμενη"

Δημήτρης Κατσικογιάννης "Γυναίκα πολιτική κρατούμενη"

Όλοι στην απεργία! 24 Νοέμβρη 2016

ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ - ΕΕ - ΔΝΤ - ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ - ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΑΓΩΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΩΡΑ!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μπροστά στις απαιτήσεις και τις πιέσεις των Ευρωπαίων για το κλείσιμο της β΄ αξιολόγησης και σε πλήρη συμφωνία με δανειστές, ΣΕΒ και τους υπόλοιπους εργοδοτικούς φορείς, ετοιμάζει νέο γύρο λεηλασίας και αντεργατικών μέτρων. Τα μέτρα που προωθούν σαρώνουν όσες εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις απέμειναν από την πολιτική των προηγούμενων μνημονίων. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ προετοιμάζει το 4^ο κατά σειρά Μνημόνιο με τη συμμετοχή και του ΔΝΤ. Η «δίκαιη ανάπτυξη», που υπόσχονται, σημαίνει νέα κέρδη για τους πλούσιους, βάθεμα της φτώχειας, μεγαλύτερη ανεργία, ελαστική απλήρωτη εργασία και εργασιακό μεσαίωνα χωρίς καθόλου συνδικαλιστικά δικαιώματα και προστασία για τους πολλούς.

Η «διαπραγματευτική γραμμή» της κυβέρνησης και οι απαιτήσεις του κουαρτέτου δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για το νέο γύρο κοινωνικής λεηλασίας που ετοιμάζουν. Νέος «υποκατώτατος μισθός» των 200 και 300 ευρώ για τους νεοεισερχόμενους στην εργασία αλλά και για όσους ήδη δουλεύουν με λιγότερα από τον υπάρχον κατώτατο μισθό. Κατάργηση των τριετιών και όλων των μισθολογικών ωριμάνσεων. Πίσω από τις διακηρύξεις της κυβέρνησης για τη δήθεν επαναφορά των ΣΣΕ κρύβεται η γενική κατάργηση τους όπως απαιτεί το κουαρτέτο.

Ταυτόχρονα προετοιμάζουν ομαδικές απολύσεις και “short time work”, δηλ. «δουλειά» έως και μια ώρα ημερησίως με αντίτιμο ένα «κουπόνι κοινωνικής στήριξης». Η κυβέρνηση χορηγεί το επίδομα εργασίας στους εργοδότες(!!) για να προσλαμβάνουν απλήρωτο εργατικό δυναμικό.

Η κυβέρνηση σχεδιάζει το νέο συνδικαλιστικό νόμο που περιορίζει δραστικά το δικαίωμα στην απεργία και τη συλλογική διεκδίκηση. Επαναφέρει το αντιδημοκρατικό μέτρο του lock-out, της εργοδοτικής ανταπεργίας και αντεκδίκησης. Επιπλέον ανοίγει το δρόμο για νέες συνδικαλιστικές διώξεις. Αυτονόητο είναι πως δε θα μένουν απροστάτευτοι οι «Παναγόπουλοι» και κάθε λογής κυβερνητικοί και εργοδοτικοί συνδικαλιστές.

Για το Δημόσιο απαιτούν μόνιμο σύστημα απολύσεων χρησιμοποιώντας τα ίδια επιχειρήματα με τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Με εργαλείο την αξιολόγηση μεθοδεύουν απολύσεις, τη μισθολογική καθήλωση αλλά και νέες μειώσεις, ενεργοποιώντας και τον περίφημο δημοσιονομικό «κόφτη». Το καθεστώς της αδιοριστίας παγιώνεται και στη θέση της σταθερής και μόνιμης εργασίας μπαίνει κάθε μορφή ελαστικής απασχόλησης. Η φοροληστεία δεν έχει τελειωμό αφού ανάμεσα στα άλλα, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να μειώσει ακόμα περισσότερο το αφορολογητο όριο στα 5000 ευρώ.

Ο νέος Υπ. Παιδείας και μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του ιδρύματος Λάτση, κ. Γαβρόγλου, συνεχίζει όλα τα μέτρα του κ. Φίλη για το δημόσιο σχολείο, που βιώνουμε στις πλάτες μας εκπαιδευτικοί και μαθητές και κάνει σαφές πως το τριετές στρατηγικό σχέδιο για την Παιδεία θα κινηθεί στα πλαίσια των βαθιά νεοσυντηρητικών αντιδραστικών πορισμάτων του «εθνικού διαλόγου» Λιάκου - Γαβρόγλου. Η τοποθέτησή του «..ας μη φοβόμαστε να πούμε τη λέξη αξιολόγηση. Μη φοβόμαστε να πούμε τη λέξη συντεχνία…» είναι δηλωτική των προθέσεών του. Επιδιώκει να επαναφέρει την αξιολόγηση και να συγκρουστεί ευθέως με το εκπαιδευτικό κίνημα κατηγορώντας το για άλλη μία φορά ως συντεχνία, προκειμένου να είναι αυτός ο Υπουργός που θα καταφέρει να επιβάλλει την αξιολόγηση και που δεν μπόρεσαν να επιβάλλουν οι προκάτοχοί του. Τα περί μη τιμωρητικής αξιολόγησης, όσο αυτός θα είναι υπουργός, είναι απλά υποκρισία και ψέμα. Εξάλλου κανείς Υπουργός δεν είχε ισχυριστεί το αντίθετο.

Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΣΕ ΔΙΑΤΕΤΑΓΜΕΝΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μαζί με το ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΠΟΤΑΜΙ ευθυγραμμίζονται στην εφαρμογή του συνόλου των αντιδραστικών μέτρων. Αποδέχονται πλήρως το πλαίσιο ΕΕ - ΔΝΤ - ΟΟΣΑ. Οι αντιπολιτευτικές κορώνες αφορούν από τη μια στο ποιος θα διαχειριστεί πιο αποτελεσματικά αυτή την πολιτική και από την άλλη να πείσουν το λαό πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Κυβέρνηση και κουαρτέτο θέλουν να κλείσουν τα μέτρα ως τις 5/12. Η συμμετοχή στην ΑΠΕΡΓΊΑ στις 24/11 πρέπει να αποτελέσει ένα βήμα στην αναγκαία αγωνιστική πανεργατική κλιμάκωση ως απάντηση στη νέα αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης. Τώρα απαιτείται ο κοινός αγωνιστικός βηματισμός των εργαζόμενων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, των ανέργων, της νεολαίας και όλων των πληττόμενων κομματιών της κοινωνίας.

Ο παλιός και νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ) μετατρέπεται στον πιο πιστό υπηρέτη της κυβερνητικής πολιτικής, βάζοντας πλάτη στην εργοδοτική ασυδοσία. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ηγεσίας της ΑΔΕΔΥ αρνήθηκε να μπει έγκαιρα στην ανάπτυξη και κλιμάκωση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων και παρά την πρόταση των Παρεμβάσεων για απεργιακή κλιμάκωση από τις αρχές Οκτώβρη έφτασε να προκηρυχτεί απεργία 24/11. Η πλειοψηφία του Δ.Σ της ΟΛΜΕ αρνήθηκε από την αρχή της χρονιάς να βάλει σχέδιο αγωνιστικής προετοιμασίας του κλάδου και συνειδητά τήρησε την αναμονή περιμένοντας πότε οι ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ θα προκηρύξουν πανεργατική απεργία!. Αρνήθηκε να πάρει οποιαδήποτε πρωτοβουλία συνεννόησης με Ομοσπονδίες και σωματεία του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα για πραγματικό συντονισμό των συνδικάτων και των αγώνων των εργαζομένων. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ πιστή στη γραμμή της «εθνικής διαπραγμάτευσης» με κυβέρνηση – ΣΕΒ παραδίδει το λαό αφοπλισμένο στους δυνάστες του. Η χωριστή προκήρυξη απεργιακής κινητοποίησης στον ιδιωτικό τομέα για τις 8/12 παρά την ήδη αποφασισμένη πανδημοσιοϋπαλληλική κινητοποίηση για της 24/11, διασπά την εντότητα των εργαζομένων και υποσκάπτει τη δυνατότητα ανάπτυξης ενός μαζικού πανεργατικού κινήματος αντίστασης και πάλης.

Βαριές είναι οι ευθύνες του ΠΑΜΕ για αυτή την εξέλιξη. Δεν ψήφισε στη ΓΣΕΕ την απεργία 8/12, αλλά αποδέχτηκε το σχεδιασμό της ηγεσίας της και άλλαξε τις αποφάσεις εργατικών κέντρων, Ομοσπονδιών και σωματείων για απεργία στις 24/11. Πίσω από τις «ταξικές κορώνες» κρύβει τη μετατροπή του για μια ακόμα φορά σε ουραγό της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας της ΓΣΕΕ υποσκάπτοντας ακόμα περισσότερο τη δυνατότητα ανάπτυξης ενιαίου πανεργατικού αγώνα. Η στάση αναμονής που καλλιεργεί εντείνει το κλίμα της απογοήτευσης ενώ δίνει το περιθώριο όλων των πρωτοβουλιών στην κυβέρνηση. Είναι ακόμα νωπές οι οδυνηρές συνεπειες από τη στάση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στη μάχη του ασφαλιστικού. Οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ παρά τις λεκτικές διαφοροποιήσεις στη ΓΣΕΕ ψήφισαν την απεργία για 8/12 μαζί με ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ.

ΔΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ

Η συμμετοχή στην απεργία στις 24 Νοέμβρη όλων των εργαζομένων στο Δημόσιο τομέα αλλά και όσων σωματείων του Ιδιωτικού έχουν αποφασίσει τη συμπόρευση, πρέπει να είναι μαζική και αγωνιστική. Καλούμε όλες τις πραγματικά ταξικές δυνάμεις να εργαστούν με πείσμα και επιμονή στα σωματεία τους για τη μαζικότερη συμμετοχή στην απεργία στις 24 Νοέμβρη. Η απεργία αυτή πρέπει να σηματοδοτήσει το πρώτο βήμα. Απαιτείται αγωνιστική κλιμάκωση το επόμενο διάστημα. Με ευθύνη της ΟΛΜΕ να προκηρυχθούν έκτακτες ΓΣ των ΕΛΜΕ για την οργάνωση πολύμορφων κλιμακούμενων αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Το εκπαιδευτικό κίνημα αξιοποιεί την εμπειρία των προηγούμενων χρόνων που με σκληρούς αγώνες κατάφερε να βάλει φραγμό σε σοβαρές πλευρές της πολιτικής των μνημονίων και που τώρα τις επαναφέρουν προσπαθώντας να πάρουν ρεβάνς.

Παλεύουμε για αυξήσεις στους μισθούς. Επαναφορά του ωραρίου. Κάλυψη όλων των κενών με μόνιμους μαζικούς διορισμούς. Όχι στις απολύσεις και την ελαστική εργασία. Όχι στην ευελιξία και την κινητικότητα. Μείωση των μαθητών στα τμήματα. Ενιαίο, δημόσιο ,δωρεάν 12χρονο σχολείο για όλα τα παιδιά . Όχι στο αντιδραστικό σχέδιο της κυβέρνησης για το δημόσιο σχολείο για λίγους και εκλεκτούς. Παιδεία, υγεία και όλα τα κοινωνικά αγαθά δημόσια και δωρεάν για όλους.

Οι εκπαιδευτικοί μαζί με τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους άνεργους και τα πληττόμενα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να συμβιβαστούν με την πολιτική των μνημονίων παλιών και νέων. Μπορούμε να ανατρέψουμε τη βάρβαρη και αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Κανείς δεν είναι δυνατότερος από τον οργανωμένο και αποφασισμένο λαό!

Στις 24 Νοέμβρη Απεργούμε! Όλοι στον αγώνα!

Ποιητικό ανθολόγιο για την εξέγερση του Πολυτεχνείου!

Ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Λευκάδας

Συλλαλητήριο την Τρίτη 15 Νοέμβρη στις 5 το απόγευμα στον Αη Μηνά.

Κοινή ανακοίνωση Παρεμβάσεων ΠΕ και ΔΕ

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ  ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΟΜΠΑΜΑ

ΤΡΙΤΗ 15 ΝΟΕΜΒΡΗ, 5 Μ.Μ.

ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΣ!

19 Νοέμβρη 1999: Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές βομβαρδίζονται από χημικά στο κέντρο της Αθήνας με αφορμή την επίσκεψη του προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, την περίοδο διακυβέρνησης Σημίτη. Για να βγει ο Κλίντον από το αεροπλάνο, έπρεπε να τσακιστεί μια από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις που οργανώθηκε ποτέ στην πρωτεύουσα, έπρεπε να διαλυθεί κάθε ίχνος αντιαμερικανισμού και αντιιμπεριαλισμού στην ελληνική  κοινωνία.  Ήταν η χρονιά της έναρξης των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στη Σερβία και η αρχή του αιματοκυλίσματος των λαών των Βαλκανίων. Η τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ παραχώρησε τη χώρα στους ΝΑΤΟικούς ως πολεμικό ορμητήριο.

15 - 16 Νοέμβρη 2016: Σε μία κίνηση πρόκληση για τον ελληνικό λαό, ο αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα, πραγματοποιεί επίσκεψη στη χώρα μας, πάλι τις παραμονές της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου κατά της αμερικανοκίνητης χούντας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, μαζί με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και όλο το αστικό μπλοκ,  υποδέχεται τον επικεφαλής του αμερικανικού ιμπεριαλισμού μετά βαΐων και κλάδων.

Στόχος της επίσκεψης είναι   η ενίσχυση της παρουσίας και των συμφερόντων του  αμερικανικού ιμπεριαλισμού και η επιβολή των επεκτατικών τους σχεδίων στην ευρύτερη περιοχή. Η παρέμβαση των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ  στην ευρύτερη περιοχή της μέσης Ανατολής  σπέρνει πολέμους, καταστροφές, θάνατο και ανείπωτο πόνο σε εκατομμύρια ανθρώπους. Ο έλεγχος των πηγών και των δρόμων της ενέργειας και η οικονομική εκμετάλλευσή τους περνά πάνω από τα τεράστια κύματα των πνιγμένων και ξεριζωμένων προσφύγων.  Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός θέλει να προσδέσει στο πολεμικό άρμα του την κυβέρνηση και την ντόπια άρχουσα τάξη καθώς και τους «συμμάχους» του στην περιοχή. Η απειλή ενός γενικευμένου πολέμου στην γειτονιά μας μεγαλώνει με δραματικές συνέπειες για τους λαούς.

Η στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, η προθυμία για δημιουργία νέας ΝΑΤΟικής βάσης στην Κάρπαθο, το βάθεμα της συνεργασίας με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, όχι μόνο δεν οδηγούν σε «σταθερότητα» και «ασφάλεια» αλλά εμπλέκουν τον ελληνικό λαό στους πολεμικούς και ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή.

Ο Ομπάμα δεν έρχεται ως «φίλος». Η επίσκεψή του δεν έχει σχέση «με την ελάφρυνση του χρέους, για να έρθουν οι επενδύσεις και η ανάπτυξη» όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Έρχεται ως επιθεωρητής για να προωθήσει τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή. Δεν ξεχνάμε ότι η αμερικανική κυβέρνηση είναι ο πολιτικός καθοδηγητής του ΔΝΤ, στηρίζει αποφασιστικά τις αντεργατικές – αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις και πιέζει για την πλήρη και πιστή εφαρμογή των μνημονίων. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ πιέζει, προωθεί και ταυτόχρονα στηρίζει την πολιτική όλων των ντόπιων κυβερνήσεων που καταβαραθρώνουν κατακτήσεις και δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού. Υποστηρίζει αποφασιστικά την παραμονή της χώρας μας στη μέγγενη της ΕΕ, στον ανταγωνισμό της με τις μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης.

Για όλους αυτούς του λόγους πρέπει να σημάνει συναγερμός! Η απάντηση στην πρόκληση μπορεί και πρέπει να δοθεί από το εργατικό, λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα. Για μια «υποδοχή» του Ομπάμα όπως του αξίζει. Για την καταδίκη των πολεμικών σχεδίων και ιμπεριαλιστικής επιβολής ΗΠΑ –ΝΑΤΟ –ΕΕ στην περιοχή.  

Όλοι  στη μεγάλη συγκέντρωση στο Πολυτεχνείο και πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία την Τρίτη, 15 Νοέμβρη, στις 5 το απόγευμα.

ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 17  ΝΟΕΜΒΡΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΡΑΗ 3ΜΜ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ

Με αφορμή την παράσταση διαμαρτυρίας στις 3 Νοέμβρη

Την Πέμπτη 3 Νοέμβρη το σωματείο μας (ΕΛΜΕ Λευκάδας) πραγματοποίησε μια μαζικότατη παράσταση διαμαρτυρίας στη ΔΔΕ Λευκάδας. Οι εκπαιδευτικοί με την παρουσία τους στην κινητοποίηση εξέφρασαν την πλήρη αντίθεσή τους στην ανάλγητη στάση του Υπουργείου Παιδείας να μην εγκρίνει τις Ομάδες Προσανατολισμού της Β΄ τάξης του Γυμνασίου Λ.Τ. Καρυάς, υπονομεύοντας την ίδια την ύπαρξη του σχολείου. O εκπαιδευτικός κόσμος απέδειξε πως διαθέτει υγιή κοινωνικά αντανακλαστικά μέσα στη μνημονιακή έρημο των τελευταίων ετών.

Η περίπτωση του Γυμνασίου Λ.Τ. Καρυάς αποτελεί απτό παράδειγμα και έκφανση της εξάρτησης της χώρας από τους τοκογλύφους-δανειστές και το ξένο κεφάλαιο. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ,  επιβάλλοντας την αντιδραστική πολιτική της εργαλειοθήκης του Ο.Ο.Σ.Α και των αντιλαϊκών συνθηκών της Ε.Ε, στο πλαίσιο  της εφαρμογής του τρίτου μνημονίου που η ίδια ψήφισε, αθετώντας απροκάλυπτα όλες τις προεκλογικές  δεσμεύσεις της, εξαπολύει μια γενικευμένη επίθεση σε κάθε μορφωτική,  οικονομική και κοινωνικοασφαλιστική  κατάκτηση στο χώρο της εκπαίδευσης. Πρόκειται για τα πιο στυγνά ταξικά μέτρα των τελευταίων 50 χρόνων,  που θα  οδηγήσουν σε λουκέτο τα περισσότερα επαρχιακά λύκεια  και θα  μετατρέψουν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση σε προνομιακό χώρο φοίτησης αποκλειστικά και μόνο των οικονομικά ισχυρών. «Το νέο σχολείο» θα είναι το σχολείο των «συγχωνεύσεων»  που  θα λειτουργεί μόνο  στα μεγάλα αστικά κέντρα και μάλιστα κατηγοριοποιημένο, ανάλογα με τις κατευθύνσεις του και με κριτήριο τον αριθμό των μαθητών που συγκροτούν τα τμήματα,  αποκλείοντας, ουσιαστικά, πλήθος μαθητών από τη δεύτερη βαθμίδα, καθώς με τα αριθμητικά «όρια» που θεσπίστηκαν για τη συγκρότηση των ομάδων προσανατολισμού, πολλά επαρχιακά λύκεια θα κριθούν ακατάλληλα για τη συγκρότηση των εν λόγω τμημάτων και θα οδηγηθούν σε κλείσιμο, αναγκάζοντας τους μαθητές (όσους το αντέχουν οικονομικά) να φοιτήσουν στα κεντρικά λύκεια των πόλεων και αποκλείοντας ένα άλλο μεγάλο μέρος τους από το δικαίωμα στη μόρφωση.

Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες συρρίκνωσης και εξαΰλωσης του κοινωνικού κράτους καταλαβαίνουμε ότι τα μικρά περιφερειακά σχολεία, όπως το Γυμνάσιο Λ.Τ. Καρυάς κινδυνεύουν με αφανισμό. Από πουθενά δεν συνάγεται ότι το κλείσιμο των μικρών σχολείων, που αποτελούν βασικό κύτταρο των τοπικών κοινωνιών, και η δημιουργία μεγάλων, απρόσωπων σχολικών μονάδων είναι παιδαγωγικά ορθή πρακτική. Μια τέτοια εξέλιξη είναι μόνο οικονομικά συμφέρουσα στο Κεφάλαιο.

Το Γυμνάσιο Λ.Τ. Καρυάς δεν πρέπει να κλείσει! Η εμμονή του Υπουργείου Παιδείας να μην εγκρίνει τη λειτουργία των Ομάδων Προσανατολισμού της Β΄ Λυκείου αναδίνει ένα άρωμα αντιανθρωπιστικού μεσαιωνισμού. Αν πρόθεση της κυβέρνησης είναι να χαλάσει σχολεία, εμείς οφείλουμε με τους αγώνες μας να φτιάξουμε σχολεία.

Συνάδελφοι, να υπερασπίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις το δημόσιο σχολείο! Αλληλέγγυοι, να συσπειρωθούμε στο σωματείο και να συμμετέχουμε στις δράσεις του.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟ ΑΝΤΙΛΑΪΚΟ ΜΕΤΡΟ ΓΙΑ ΤΑ ΟΛΙΓΟΜΕΛΗ ΤΜΗΜΑΤΑ

ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΟΛΙΓΟΜΕΛΗ ΤΜΗΜΑΤΑ

ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΑΠΟ ΤΗ ΦΟΙΤΗΣΗ ΣΕ ΟΜΑΔΕΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ ΤΟΥ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ